Tuesday, September 18, 2012

Hindi Lang Maiwasan Ang Nakaugalian

Naglalakad ako sa kahabaan ng kalye ng Espiritu dito samin. Feeling ko, lumulutang ako. Masamang-masama yung loob ko. Ewan ko ba! Lumilipad yung isipan ko sa kung saan.

Kanina pa ako bothered na bothered tapos pag-uwi ko from a conference, gulo pa aabutan ko. Dapat nong isang buwan pa ako lumipad papuntang Thailand at doon na muna manirahan pero pinipigilan ko lang talaga yung sarili kong umalis kasi ayoko na lumalaki yung mga kapatid ko na wala ako. Masakit yun! Kahit isipin ko nga lang, naiiyak na ako eh.

Pero bakit parang inuudyok na nila akong umalis? Di ko lang maintindihan! Sobrang sama ng loob ko ngayon!

Emotera na ako noon pa man. Akala ko nga di na ako mag-eemote muli dahil sa sobrang busy ko pero heto ako ngayon, iiyak-iyak sa harap ng computer! Diyos ko... Di ko maintindihan yung pakiramdam ko! :( Mahirap palaga talagang tanggalin sa sarili natin yung mga bagay na minsan na nating nakaugalian!

Saturday, September 1, 2012

Naiwan ng Last Trip

Gutom na!
Naranasan nyo na bang maiwan ng bus pauwi tapos last trip na pa yon sa araw ding iyon? Grabe! Sobrang struggle lang! Gutom na gutom na kami dyan. Di na kami bumili ng pagkain kasi yong pera namin, tama lang pang pamasahe. Kaya ayon, tiis-tiis muna.Okey lang sa akin eh kasi matitiis ko yong gutom pero yong mga bata talaga yong kawawa.

Sa awa naman ng Diyos, pinadalhan kami ng Papa ko ng pamasahe. Kaya yung perang hawak namin (500 Pesos) eh pinangkain namin at tinulog na rin namin sa isang lodge ng isang gabi.. Kinabukasan, nakasakay na din kami pauwi!

Sana di na ito maulit pa! SANA!